De S.V.A. wordt geconfronteerd met een teruglopend aantal regelmatige donaties (per maand, kwartaal of jaarlijks). Tot op heden lukte het ons wel om een vast halfjaarlijks bedrag naar zowel de SKG Ashram als de AAG Ashram (de school) over te maken, maar het is zeer de vraag of dit in de toekomst mogelijk zal blijven. We zullen ons in moeten spannen om acties op te zetten omdat de donateurs samen steeds minder opbrengen. Het ligt voor de hand dat te doen rond een project. Desalniettemin blijft steun bij de vaste lasten (wonen, voedsel, kleding, onderhoud etc.) van groot belang. Een opdracht voor het bestuur om het nut daarvan heel goed uit te leggen aan de donateurs en bij eventuele acties.
De ashram voert zelfstandig beleid en wordt gesteund door meerdere donoren uit andere landen dan Nederland. We zouden graag zien dat er meer zicht komt op een langetermijnbeleid en een daaraan gekoppelde financiële vertaling in plaats van ad-hoc projecten en soms een niet voorspelde financiële nood die rechtstreeks doorwerkt op korte termijn-uitgaven als voedsel en kleding. We willen dat doen door ter plekke, en via online deelname van de Ashram aan onze vergaderingen, de dialoog aan te gaan over deze zaken.
Ook in de school is langetermijnbeleid nodig om problemen als verloop onder docenten en sterk wisselende instroom van leerlingen te tackelen.
Als gevolg van corona is er een groep kinderen ontstaan waarvan de ouders niet in staat zijn het (op zich lage) schoolgeld te betalen. In 2022 hebben we hiervoor geld vrijgemaakt en we willen dat in 2023 continueren. We communiceren de sponsoring van 70 kinderen van de AAGA school als meerjarig project aan onze donateurs.
Samenvattend willen we werken aan het bevorderen van een gezonde duurzame bedrijfsvoering van zowel de school als het kindertehuis. Er hoeven geen nieuwe gebouwen meer ontwikkeld te worden, dus kan de focus ook verlegd worden naar de lange termijn. Wel is onderhoud en renovatie nodig maar ook dat kan en moet beschreven worden in lange-termijnbeleid. En natuurlijk helpen we waar noodsituaties ontstaan zijn (zoals door corona).
Punt van aandacht is ook de dialoog over de kwaliteit van de zorgverlening. Ook in India is er discussie hierover. Vaak gaat het om de vraag of het gerechtvaardigd is om kinderen te plaatsen in een kindertehuis als er nog familie aanwezig is. Het streven is om de mogelijkheden om kinderen bij de familie of in andere families te plaatsen maximaal te benutten. De problematiek waarmee kinderen binnenkomen is daardoor veranderd: kinderen worden pas geplaatst in het tehuis als de problematiek zo groot is dat opvang in de familie niet meer mogelijk is (bv door alcohol- en drugsproblematiek, misbruik, geweld). Die veranderende bevolking van de ashram heeft ook andere gevolgen: meer professionaliteit is nodig om de kinderen te begeleiden bijvoorbeeld. Gekeken moet worden of de huidige structuur nog voldoende adequaat is voor de veranderde omstandigheden. De dialoog met de Ashram hierover willen we voortzetten.