Geschiedenis SKG Ashram

Geschiedenis van de Sri Kanyakumari Gurukula Ashram (SKG Ashram) (uitgebreide versie)

Inleiding

De SKG Ashram werd in 1952 gesticht door Mrs. V.Alamelu Ammal, in Kanyakumari (destijds Cape Comorin geheten) in het uiterste zuiden van India. Zij werd hiertoe geïnspireerd door haar leermeester, guru Sankharachariya Sri Nithyananda Girisa uit Badrinath (Himalaya).

In 1985 heeft haar zoon, de heer Krishnan, de leiding op zich genomen. In 2016 is Krishnan overleden en opgevolgd door mevrouw Ramya Vignesh. Zij wordt daarbij ter zijde gestaan door haar echtgenoot de heer Vignesh, Mrs. Vasantha Kumari en Mrs. Subbama. Mrs. Vasantha vervult al meer dan 35 jaar een leidende rol in de Ashram. Mrs. Subbama groeide zelf in de Ashram op.

 

De ontstaansgeschiedenis van de Sri Kanyakumari Gurukula Ashram
(Vertaling en verkorte bewerking van een door de heer Krishnan geschreven inleiding)

Mevrouw Ammal
Mrs. V. Alamelu Ammal stichtte de Ashram op 25 augustus 1952, in de meest zuidelijke plaats van India Kanyakumari (toen nog Cape Comorin geheten). Enkele jaren daarvoor was ze haar jongste zoon verloren.

Zij was een vrome vrouw en had kontakten met spirituele leraren. Met één van hen ging ze op pelgrimage naar plaatsen in Zuid India. In Kanyakumari, een oude pelgrimsplaats met een zeer vereerde tempel, kreeg ze een visioen dat door haar leraar Shankaracarya Sri Nityananda Giri werd uitgelegd als een goddelijke opdracht. Zij moest de meest arme en behoeftige mensen helpen.

Mevrouw Alamelu Ammal besloot daarop in Kanyakumari een stenen gebouw te huren, dat vlak naast de beroemde tempel van de godin Sri Devi Kanyakumari was gelegen. Zij bood hierin onderdak aan kinderen, vrouwen en bejaarden in moeilijke omstandigheden. Hiermee was de Ashram geboren.

Nieuw (pedagogisch) initiatief in Zuid India
De locatie was ideaal omdat veel toeristen en pelgrims de plaats bezoeken. De idealen van Gandhi werden door mevrouw Alamelu Ammal en haar leraar letterlijk in praktijk gebracht.

Hun initiatief was nieuw voor Zuid India. De opzet was kindgericht, gebaseerd op het “joint family” systeem in India en aansluitend bij de cultuur en tradities. Een gurukula ashram is naast een “huis van de leraar” (guru –kula) ook een plaats waar mensen een spiritueel leven leiden (ashram).

De onwikkeling van de Ashram
Vanaf het begin zorgde de Ashram vooral voor arme, ouderloze kinderen. Soms ook voor vrouwen in moeilijke situaties. In 1956 waren er 30-40 kinderen, 5 à 8 vrouwen en enkele bejaarden woonachtig.

Vanaf de stichting van de Ashram werden de kinderen naar erkende scholen gestuurd. De volwassenen deden zinvol werk in de Ashram. De inkomsten bestonden uit de donaties van pelgrims en toeristen en mensen uit de omgeving.

Er werd (wordt) geen onderscheid naar kaste gemaakt.

In 1955 kwam mr. Sitharam, een leerling van Sri Aurobindo, in de Ashram werken als een ‘karma yogi”. Hij droeg sterk bij aan de ontwikkeling van de Ashram. Zo leerde hij de medewerkers dat zij de donaties moesten gebruiken alsof zij de ‘ogen van de donateurs’ waren.

Officiele erkenning
In 1956 werd de Ashram officieel als Society erkend door de deelstaatregering (toen nog Travancore-Cochin geheten). Gerespecteerde personen uit Nagarcoil (de dichtstbijzijnde grotere plaats) vormden het bestuur.

In Kanyakumari werden nog eens twee gebouwen gehuurd. In 1959 verkreeg de Ashram een eerste stuk land.
Diverse jaarlijkse toelagen en giften maakten een verdere ontwikkeling mogelijk. De Ashram verkreeg vrijstelling van belasting.

In 1963 werd mr. Krishnan, de oudste zoon van Mrs. Alamelu Ammal, uitgenodigd om in de Ashram te komen werken.

Uitbreiding
De behoefte om eigen land en gebouwen te hebben werd allengs groter, aangezien huren veel onzekerheden met zich mee bracht.
In 1969 werd met de steun van mr. Berry, voorzitter van de Theosophical Society van Toronto uit Canada, een eerste huis in Kanyakuri aangekocht.

In 1964 werd de eerste crèche voor Ashramkinderen en kinderen uit de omgeving geopend. Van 1965-1967 functioneerde er ook een medisch centrum. In 1965 werd een beroepstraining voor vrouwen gestart (naailessen).

In 1966 werd met de hulp van velen een stuk land gekocht ten noorden van Kanyakumari, aan de weg naar Madurai en verder noordwaarts. Daar werd een huis gebouwd, dat nog steeds als jongenshuis in gebruik is. Ook is hier de centrale administratie gevestigd.

Vanaf 1969 kwam er steun uit Denemarken van de organisatie Aktion Bjornehjaelp. Nu konden er meer kinderen worden aangenomen.

Op 13 februari 1970 overleed mevrouw Alamelu Ammal. Mr. Sitharam leidde nu de Ashram; hij zou blijven tot 1985.

Vanaf 1972 werd ook door Abbe Pierre (Frankrijk) en zijn organisatie steun verleend. Hierdoor kon uiteindelijk het grote terrein in Sitharapuram, waar nu vijf huizen bewoond worden, verkregen worden.

Krishnan
Alamelupuram, juli 2007