Maud en haar Facebook vriendinnen

Alweer bijna twee jaar geleden gingen Sjoerd Bos en ik (Maud) voor een maand naar de Ashram.


We gaven Engelse les (‘spoken English’), speelden spellen met de kinderen, hielpen met huiswerk, voerden gesprekken en hielpen mee in de bedrijfsvoering.
Dankzij Facebook heb ik met een paar meiden nog steeds af en toe contact. Zo houden we elkaar op de hoogte hoe het gaat en vertellen wat ons bezighoudt. Dus toen ik gevraagd werd om voor de S.V.A.nieuwsbrief 2015 wat vragen aan ze te stellen, was dat zo gebeurd. Ik stelde de vragen aan Yamini en Anjana. Met deze meiden en nog twee anderen, heb ik tijdens ons verblijf een dans ingestudeerd om op te voeren tijdens de jaarlijkse Guru Pooja viering. We hebben veel gelachen samen. Het doet me goed om af en toe iets van ze te horen.

Allereerst vroeg ik wat de meiden nu studeren, waar ze wonen en werken
Anjana volgt een cursus voor een Microsoft certificaat, ze woont in Chennai en heeft haar studie ‘B.Tech in Information Technologie’ afgerond. Ze zoekt op het moment een baan als systeembeheerder of ‘IT Administratior’.
Yamini volgt de ‘Bachelor of Arts English’, ze woont nog in de Ashram omdat haar studie op reisafstand is.

Wat vinden ze van hun tijd in de Ashram
Anjana omschrijft het als volgt: ‘If there is no Ashram, it means no Anjana like this’. Ik begrijp haar antwoord wel, Anjana heeft een krachtige en positieve persoonlijkheid. Ze heeft een eigen wil en een sterke mening. Tegelijkertijd is ze heel zorgzaam en lief. Toch heeft ze bepaalde doelen voor ogen die ze wil bereiken en ze gaat problemen niet uit de weg. Tijdens een van onze gesprekken in de Ashram vertelde ze me dat het haar niets kan schelen wat anderen van haar vinden. Zo droeg ze bijvoorbeeld tijdens Guru Pooja haar sari op een hele moderne manier, iets wat eigenlijk niet gewoon was voor die streek.
Dat siert haar, die eigen wil. Ik geloof dat ze daardoor een voorbeeld is voor vrouwelijke leeftijdsgenoten.

In de Ashram heb ik gezien dat ze leren voor zichzelf op te komen en hard te werken, maar ook om goed voor elkaar te zorgen. De Ashram is als een grote en fijne familie, schrijft ze me. Met dank aan God en sponsoren. Voor haar was het leven op de Ashram meer dan genoeg, aangezien ze met niets ter wereld was gekomen. Ook Yamini is blij dat ze is opgegroeid in de Ahram. Ze heeft er een goed leven, schrijft ze.

Wat betekende het voor hen om op te groeien in de Ashram
Anjana geeft aan dat opgroeien in de Ashram heeft gezorgd voor goed onderwijs en goede relaties: vrienden en liefdevolle broers en zussen.
Yamini vertelt dat ze zich heel prettig voelt bij de mensen met wie ze is opgegroeid en die haar goed hebben opgevoed. Ze wordt gesteund in haar activiteiten en haar studie.

Wat is voor hen een dierbare herinnering aan de Ashram
Anjana kwam als jong kind op de Ashram, ze kan daarom niet een of twee herinnering noemen, dat zijn er te veel. Ieder moment is waardevol volgens haar. Ze geniet van het jaarlijkse feest Guru Pooja op 12 en 13 februari. Iedereen, die ooit is opgegroeid in de Ashram, viert deze bijzondere gebeurtenis samen met de staf en de kinderen die er wonen. Er is een cultureel programma, er worden rituelen uitgevoerd, er zijn sportactiviteiten en er wordt heerlijk gegeten. Iedereen woont op andere plekken, op deze dagen komen ze weer samen, daar genieten ze van.
Yamini beschrijft kort maar krachtig: ‘There were too many moments to say…’.

Hoe zien ze de toekomst van de Ashram voor zich
Yamini ziet het positief in: zij (als kind opgegroeid in de Ashram), mensen zoals wij (Sjoerd en ik) en sponsoren (SVA, e.a.) helpen de Ashram te verbeteren.
Die hulp blijft nodig.

Een korte impressie van hoe twee slimme en leuke meiden, opgegroeid in de Ashram, in het leven staan.
Van Yamini begreep ik dat er vast nog meer meisjes iets zouden willen vertellen, ze gaat proberen mij met hen in contact te brengen. Daar kijk ik naar uit want ik ben heel benieuwd hoe het met ze gaat. Wie weet in de volgende nieuwsbrief een vervolg!

Maud 

Published by

Laat een reactie achter