In de loop van vorig jaar kwam ik tot de conclusie dat de tijd gekomen is afscheid te
nemen van het bestuur van de S.V.A. Na maar liefst 26 jaar voorzitter te zijn geweest!
Tijdens onze eerste vergadering dit jaar ben ik formeel afgetreden, als voorzitter en
bestuurslid.
De Ashram kwam in 1980 min of meer toevallig in mijn leven, en ging een belangrijke
rol spelen door de vertrouwensband die ontstond met de leiding in India. Het werk voor
de in 1996 opgerichte Stichting Vrienden Ashram was zo veel meer dan een bestuurlijk
bijbaantje. We werden echte vrienden, welhaast leden van deze grote “familie”.
Bezoeken over en weer versterkten de emotionele banden tussen de vrienden van de
S.V.A. en vele bewoners van de Ashram.
Enkele namen wil ik noemen. Krishnan, Vasantha en Subbama, en de laatste jaren vooral
ook Ramya hebben veel betekend voor mij. Dank zij hen konden we zinvolle hulp bieden
aan kinderen die zonder de Ashram echt tot de “Damnés de la Terre” (Franz Fanon,
1961) zouden zijn opgegroeid. Dat we gedurende zo veel jaren elkaars vertrouwen
bewaarden stemt me intens dankbaar.
Ik vertrek met de zekerheid dat dit vertrouwen ook door de zittende bestuursleden
gedeeld wordt, en door vele trouwe donateurs. Nog steeds zijn er in de omgeving van
Kanyakumari kinderen die zonder steun er niet in slagen een menswaardig bestaan op
te bouwen. De S.V.A kan helpen deze kinderen een kans te geven op een betere
toekomst. Dat maakt me blij en geeft hoop. Het vorig jaar gestarte project om een groep
van maar liefst 70 kinderen op onze kosten goed onderwijs te geven en bijkomende
studiekosten te betalen kan ik warm aanbevelen!
Anne Kuyvenhoven
Published by