Het weerzien met alle bekenden uit de ashram was ontroerend en er waren ook veel nieuwe mensen: veel nieuwe docenten en veel nieuwe kinderen. Nieuwe docenten omdat nog steeds de jonge vrouwen vertrekken als ze gaan trouwen en veel nieuwe kinderen omdat er natuurlijk veel kinderen na hun schooltijd vertrekken en omdat er ook veel kinderen teruggaan naar familie.
Met iedereen gaat het goed. De vertegenwoordigers van de oude leiding: Subbuma en Vasantha worden wel oud en Ramya en Vignesh moeten heel hard werken om alles te bestieren.
Het besturen van de inmiddels toch wel grote organisatie levert elke dag nieuwe problemen op en ik heb zo goed mogelijk geprobeerd te helpen. Ook heb ik steeds benadrukt dat er een visie en doelstelling op de lange termijn ontwikkeld wordt waardoor het gemakkelijker wordt om nu keuzes te maken.
Daarbij werd ik geholpen door Radhika Sharma een jonge vrouw uit Jaipur, ontmoet via een ander project, die goed op de hoogte is van de (financiële) situatie van welzijnsinstellingen in India. Zorgen zijn er ook: bijvoorbeeld rond de arbeidsmarkt van docenten en werkers in de ashram. Kunnen we tegemoet komen aan eisen rond loon en vrije tijd voor alle mensen die werken in de school en in de ashram? Was het vroeger zo dat de meeste mensen in de ashram werkten voor kost en inwoning nu willen mensen graag komen werken maar wel tegen een gewoon loon en met behoud van hun privacy. En dat vraagt een andere financiering.
Verder zijn er veel uitdagingen op de school: hoe zorg je voor een goede instroom, nu de kinderen vaak op een iets oudere leeftijd op de ashram komen en hoe verbeter je het Engels op school. Vragen die niet zomaar opgelost kunnen worden en veel geduld vragen.
Ik hoop, samen met de ashram, dat we na het lezen van dit verslag, nog steeds op uw steun mogen rekenen.
Published by